گل ژاله ای چید و..

همه باز از هم پاشید..

باز ...

دل نالیدن گرفت و..

دیده باریدن گرفت و..

واژه رقصیدن گرفت..

            آه از رقص بی رمق ..

                                واژه خوابیدن گرفت و..

                                 دیده تا باران ها بیدار است و..

                                 دل...

                                 دل تا ژاله چیدن های گل نالان است..

درود چرا؟

وانگاه بدرود چرا؟

مرد چرا؟!

وانگاه نامرد چرا؟

خود  خواه..

   نه خودخواه را..

شاید.. کمی دورتر..

بس مسرورتر..

                     شاید.. کمی دیرتر..

                     بس ماندگارتر..

                                         شاید.. کمی کم‌تر..

                                         بس بسیارتر..

ولی اما..

        فقط شاید..