آن شب سیاه که دل گفت برو ..

این روز سیاه را ندیده بود ..

حالا، شب سیاه ..

روزش سیاهتر ..

ناله کنان، رهرو بن بست تار ..

دل به کجا، سیاهی آنجا به کار ..

دل! آرام..

مرگ را تاب آر..

شنیده ام به دل شکسته خانه می کنی..

خوش آمده ای به دلم..

مدتهاست خوش آمده ای..

و امشب چه خوشتر آمدی..

شرمم باد،امشب این خانه ویرانه شد..

دلخوشکنک تاری به دل مانده بود،که امشب پاره شد..

تو نرو ولی ازین خانه..

به ویرانگیم قسم نرو..

از امشب می ترسم..

امشب بیشتر بمان..

              شاید

               باید

               فردا

   خانه ای دیگر بسازی..

کاشکی از کودکی.. پیرچشم بودم ...

افسوس ایام دراز گذشت و دیدم ;

از دورتر که نگاه کنم بهتر می بینم..

گل از نزدیک زیبا بود..

دل به گل شیدا بود...

کاشکی از نزدیکی.. خار گل پیدا بود ...

یا کاش گل بی خار بود..

هه.. چه کاش کشکی..

       خار که هست تا آخر کار...

 پس کاش..        

       نه پیری بود و نه دوری..

           گل بود و چشم به خارش ناکار..

                            کودکی بود و نزدیکی بود...